ਸਰਬੌਸਧਿ ਪਰਬਤ, ਸਰਬੌਖਧਿ ਪਰਵਤ, ਸਰਬੌਸ਼ਧਿ ਪਰਬਤ, ਸਰਬੌਖਧਿ ਪਰਵਤ

sarabausadhhi parabata, sarabaukhadhhi paravata, sarabaushadhhi parabata, sarabaukhadhhi paravataसरबौसधि परबत, सरबौखधि परवत, सरबौशधि परबत, सरबौखधिपरवत

सर्वौषधि पर्वत. ਵਾਲਮੀਕ ਰਾਮਾਇਣ ਲੰਕਾ ਕਾਂਡ ਦੇ ੭੪ ਵੇਂ ਅਧ੍ਯਾਯ ਵਿੱਚ ਜਿਕਰ ਹੈ ਕਿ ਹਿਮਵਾਨ ਪਰਬਤ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਰਿਸਭ ਅਤੇ ਕੈਲਾਸ ਪਰਬਤ ਦੇ ਮੱਧ ਸਰਬੌਸਧਿ ਪਹਾੜ ਹੈ, ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਚਾਰ ਦਿਵ੍ਯ ਬੂਟੀਆਂ ਹਨ-#(੧) ਮ੍ਰਿਤਸੰਜੀਵਨੀ, ਜੋ ਮੁਰਦੇ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦਾ ਕਰੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ.#(੨) ਵਿਸ਼ਲ੍ਯਕਰਣੀ, ਜੋ ਜਖਮ ਰਾਜੀ ਕਰਦੀ ਹੈ.#(੩) ਸੁਵਰਣ ਕਰਣੀ, ਜੋ ਜਖਮੀ ਅਤੇ ਰੋਗੀ ਦੇ ਵਿਗੜੇ ਹੋਏ ਰੰਗ ਨੂੰ ਤਾਕਤ ਵਿੱਚ ਲਿਆਕੇ ਸੁੰਦਰ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ.#(੪) ਸੰਧਾਨੀ, ਜੋ ਛੁਹਣ ਮਾਤ੍ਰ ਤੋਂ ਹੀ ਘਾਉ (ਫੱਟ) ਮਿਟਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ.#ਇਸ ਪਹਾੜ ਦਾ ਫਾਸਿਲਾ ਲੰਕਾ ਤੋਂ ੪੦੦੦ ਕੋਸ ਲਿਖਿਆ ਹੈ. ਜਦ ਰਾਮ ਅਤੇ ਲਛਮਨ, ਇੰਦ੍ਰਜੀਤ ਦੀ ਬ੍ਰਹਮਫਾਸ ਵਿੱਚ ਫਸਕੇ ਮੂਰਛਿਤ ਹੋਏ, ਤਦ ਜਾਂਬਵਾਨ ਦੀ ਆਗ੍ਯਾ ਨਾਲ ਹਨੂਮਾਨ ਇਸ ਪਰਬਤ ਨੂੰ ਉਠਾਕੇ ਲੈ ਆਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਰਾਮ ਸਹਿਤ ਸਭ ਨੂੰ ਰਾਜੀ ਕਰਕੇ ਫੇਰ ਉਸੇ ਥਾਂ ਰੱਖ ਆਇਆ ਸੀ. ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਲਛਮਨ ਦੇ ਮੂਰਛਿਤ ਹੋਣ ਪੁਰ ਭੀ ਇਹ ਪਹਾੜ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ ਸੀ.#ਵਾਲਮੀਕ ਕਾਂਡ ੬, ਅਃ ੫੦ ਵਿੱਚ ਲੇਖ ਹੈ ਕਿ ਇੰਦ੍ਰਜੀਤ ਨੇ ਨਾਗਪਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਲਛਮਨ ਨੂੰ ਫਸਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸਰਪਰੂਪ ਤੀਰਾਂ ਨਾਲ ਮੂਰਛਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤੇ. ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਸਾਰੀ ਸੈਨਾ ਦੀ ਹਾਲਤ ਭੀ ਕੀਤੀ. ਉਸ ਵੇਲੇ ਤਾਰਾ ਦੇ ਪਿਤਾ, ਸੁਗ੍ਰੀਵ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਸੁਖੇਣ (सुषेण) ਨੇ ਹਨੂਮਾਨ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕਿ ਆਪ ਕ੍ਸ਼ੀਰ ਸਮੁਦ੍ਰ ਵਿੱਚੋਂ ਚੰਦ੍ਰ ਅਤੇ ਦ੍ਰੋਣ ਨਾਮਕ ਪਹਾੜਾਂ ਉਪਰੋਂ ਦੋ ਬੂਟੀਆਂ ਲਿਆਓ. ਇਕ ਸੰਜੀਵਨੀ, ਜੋ ਜਾਨ ਬਖਸ਼ਦੀ ਹੈ, ਦੂਜੀ ਵਿਸ਼ਲ੍ਯਾ ਜੋ ਜਖਮ ਮਿਟਾਉਂਦੀ ਹੈ. ਹਨੂਮਾਨ ਜੀ ਜਦ ਜਾਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋਏ ਤਦ ਗਰੁੜ ਨੇ ਆਕੇ ਨਾਗਫਾਹੀ ਦਾ ਅਸਰ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਹਨੂਮਾਨ ਨੂੰ ਖੇਚਲ ਨਾ ਕਰਨੀ ਪਈ.#ਹਨੂ ਨਾਟਕ (ਹਨੂਮਾਨ ਨਾਟਕ) ਵਿੱਚ ਦ੍ਰੋਣਾਚਲ ਦਾ ਉਖੇੜਕੇ ਲਿਆਉਣਾ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਲੰਕਾਂ ਤੋਂ ਪਹਾੜ ਦਾ ਫਾਸਿਲਾ- "ਸਾਠ ਲਾਖ ਯੋਜਨ ਹੈ ਕੋਸਾ। ਕੌਨ ਜਾਇ ਜਿਯ ਹੈ ਨ ਭਰੋਸਾ"- ਲਿਖਿਆ ਹੈ.#ਜਦ ਹਨੂਮਾਨ ਦ੍ਰੋਣ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਅਯੋਧ੍ਯਾ ਉੱਪਰ ਦੀਂ ਉਡਿਆ ਲੰਕਾ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹਿਆ ਸੀ, ਤਦ ਭਰਤ ਨੇ ਕੋਈ ਉਪਦ੍ਰਵੀ ਰਾਖਸ ਸਮਝਕੇ ਹਨੂਮਾਨ ਨੂੰ ਤੀਰ ਮਾਰਕੇ ਸਿੱਟ ਲਿਆ. ਜਦ ਅਸਲੀਅਤ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਾ, ਤਦ ਭਰਤ ਨੇ ਪਛਤਾਕੇ ਹਨੂਮਾਨ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕਿ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਤੀਰ ਤੇ ਪਹਾੜ ਸਮੇਤ ਬੈਠ ਜਾ, ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਹੁਣੇ ਲੰਕਾ ਪਹੁਚਾ ਦੇਵਾਂਗਾ. ਉਸ ਥਾਂ ਇਹ ਪਾਠ ਹੈ- "ਜਿਤੀ ਦੂਰ ਤੇ ਲ੍ਯਾਯੋ ਹੈਂ ਗਿਰਿ। ਤਿਤੀ ਦੂਰ ਲੰਕਾ ਪਾਛੇ ਫਿਰਿ।।" ਇਸ ਕਵੀ ਦੇ ਲੇਖ ਅਨੁਸਾਰ ਅਯੋਧ੍ਯਾ ਤੋਂ ਲੰਕਾ ਤੀਹ ਲੱਖ ਯੋਜਨ ਹੈ. ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ ਦੇਖ ਕੇ ਹਨੂਮਾਨ ਵਾਲੇ ਸਿੱਧੇ ਰਾਹ ਦੀ ਮਿਣਤੀ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਰੇਲ ਅਤੇ ਜਹਾਜ ਦੇ ਰਸਤੇ ਅਯੋਧ੍ਯਾ ਤੋਂ ਲੰਕਾ ੧੯੬੦ ਮੀਲ ਹੈ.

सर्वौषधि पर्वत. वालमीक रामाइण लंका कांड दे ७४ वें अध्याय विॱच जिकर है कि हिमवान परबत तों अॱगे रिसभ अते कैलास परबत दे मॱध सरबौसधि पहाड़ है, जिस उॱते चार दिव्य बूटीआं हन-#(१) म्रितसंजीवनी, जो मुरदे नूं जिउंदा करे दिंदी है.#(२) विशल्यकरणी, जो जखम राजी करदी है.#(३) सुवरण करणी, जो जखमी अते रोगी दे विगड़े होए रंग नूं ताकत विॱच लिआके सुंदर कर दिंदी है.#(४) संधानी, जो छुहण मात्र तों ही घाउ (फॱट) मिटा दिंदी है.#इस पहाड़ दा फासिला लंका तों ४००० कोस लिखिआ है. जद राम अते लछमन, इंद्रजीत दी ब्रहमफास विॱच फसके मूरछित होए, तद जांबवान दी आग्या नाल हनूमान इस परबत नूं उठाके लै आइआ सी, अते राम सहित सभ नूं राजी करके फेर उसे थां रॱख आइआ सी. दूजी वार लछमन दे मूरछित होणपुर भी इह पहाड़ लिआंदा गिआ सी.#वालमीक कांड ६, अः ५० विॱच लेख है कि इंद्रजीत ने नागपाश विॱच राम लछमन नूं फसा लिआ अते सरपरूप तीरां नाल मूरछित कर दिॱते. इसे तरां सारी सैना दी हालत भी कीती. उस वेले तारा दे पिता, सुग्रीव दे सहुरे सुखेण (सुषेण) ने हनूमान नूं आखिआ कि आप क्शीर समुद्र विॱचों चंद्र अते द्रोण नामक पहाड़ां उपरों दो बूटीआं लिआओ. इक संजीवनी, जो जान बखशदी है, दूजी विशल्या जो जखम मिटाउंदी है. हनूमान जी जद जाण नूं तिआर होए तद गरुड़ ने आके नागफाही दा असर दूर कर दिॱता अते हनूमान नूं खेचल ना करनी पई.#हनू नाटक (हनूमान नाटक) विॱच द्रोणाचल दा उखेड़के लिआउणा दॱसिआ गिआ है, अते लंकां तों पहाड़ दा फासिला- "साठ लाख योजन है कोसा। कौन जाइ जिय है न भरोसा"- लिखिआ है.#जद हनूमान द्रोण नूं लै के अयोध्या उॱपर दीं उडिआ लंका नूं जा रहिआ सी, तद भरत ने कोई उपद्रवी राखस समझके हनूमान नूं तीर मारके सिॱट लिआ. जद असलीअत दा पता लॱगा, तद भरत ने पछताके हनूमान नूं आखिआ कि तूं मेरे तीर ते पहाड़ समेत बैठ जा, मैं तैनूं हुणे लंका पहुचा देवांगा. उस थां इह पाठ है- "जिती दूर ते ल्यायो हैं गिरि। तिती दूर लंका पाछे फिरि।।" इस कवी दे लेख अनुसारअयोध्या तों लंका तीह लॱख योजन है. हिंदुसतान दा नकशा देख के हनूमान वाले सिॱधे राह दी मिणती करीए तां बहुत घॱट हुंदा है, पर रेल अते जहाज दे रसते अयोध्या तों लंका १९६० मील है.

You Might Interested In: